| بسته در زنجیر آزادیست سر تا پای من | بَرده‌ام ای دوست و آزادی بود مولای من | |
| … | ||
| از تو گر برتر نباشد جنس زن مانند توست | گو، خلاف رای مغرور تو باشد رای من | |
| در ره احقاق حق خویش و حق نوع خویش | رسم و آیین مدارا نیست در دنیای من |
| گم شد جوانیم همه در آرزوی عشق | اما رهی نیافتم آخر به کوی عشق | |
| از حجب و از غرور دل خرده‌سنج من | شد بهره‌ور ز عشق ولی ز آرزوی عشق |
| چه می‌شد آخر ای مادر اگر شوهر نمی‌کردم | گرفتار بلا خود را چه می‌شد گر نمی‌کردم | |
| گر از بدبختیم افسانه خواند داستان‌گویی | به بدبختی قسم کان قصه را باور نمی‌کردم | |
| مگر بار گران بودیم و مشت استخوان ما | پدر را پشت خم می‌کرد اگر شوهر نمی‌کردم | |
| بر آن گسترده خوان گویی چه بودم؟ گربه‌ای کوچک | که غیر از لقمه‌ای نان خواهش دیگر نمی‌کردم | |
| زر و زیور فراوان بود و زیر منتم اما | من مسکین تمنای زر و زیور نمی‌کردم | |
| گرم چون خوش قدم مطبخ نشین می‌ساختی بی‌شک | چو او می‌کردم ار خدمت ازو بهتر نمی‌کردم |
| ای ذخیره کامرانیهای مرد | چند باید برده آسا زیستن؟ | |
| تن فروشی باشد این یا ازدواج؟ | جان سپاری باشد این یا زیستن؟ |
| مردسیما ناجوانمردی که ما را شوهر است | مر زنان را از هزاران مرد نامحرم تر است | |
| آن که زن را بی رضای او به زور و زر خرید | هست نا محرم به معنی، ور به صورت شوهر است |
ژاله در اواخر دوره قاجار در فراهان زاده شد. مادرش مریم یا گوهر ملک دختر معین الملک بود و پدرش میرزا فتح‌الله، نبیرهٔ قائم مقام فراهانی. او در پنج سالگی خواندن فارسی و عربی را نزد یک شیخ آغاز کرد و تا پانزده سالگی دروس دیگر را آموخت.
در پانزده سالگی همراه پدرش به تهران رفت و در سال ۱۳۱۷ ق. با دوست پدرش، علی‌مرادخان بختیاری (علی‌مراد خان میرپنج بختیاری، خواهرش همسر سردار اسعد بود ) که در خدمات لشکری و نظامی بود ازدواج کرد و پسرش، حسین پژمان بختیاری را به دنیا آورد. ازدواج آنها پس از هفت سال به جدایی انجامید و پژمان ابتدا تحت سرپرستی پدرش بزرگ شد و با مرگ علی‌مرادخان سرپرستی او بر عهده علی‌قلی خان سردار اسعد و جعفرقلی خان سردار اسعد درآمد تا آن که در ۲۷ سالگی نزد مادرش رفت و تا پایان عمر ژاله با وی بود.
به گفته پژمان، ژاله اواخر عمر را باخواندن کتابهای ادبی، تاریخ و نجوم سپری کرد و در ۵ مهر ۱۳۲۶ ساعت یک بعدازظهر در سن ۶۳ سالگی درگذشت و در امامزاده حسن در تهران به خاک سپردندش.
شعر کلاسیک